.

Een stralende dag en lekker op pad. Zo begon voor mij de dag. Er staan verschillende dingen op mijn planning. En het zit toch nog mee waardoor ik verschillende dingen goed kan combineren. 

Ik heb een oproep gedaan op facebook om tijdschriften op te halen bij mensen die ze niet meer nodig hebben of weg willen gooien. Ik krijg er verrassen veel reacties op. 

Bij twee van al deze reactie ga ik vandaag langs om ze op te halen. En zo nieuwsgierig als we allemaal zijn vragen beide mensen mij wat ik eigenlijk met deze ouder tijdschriften ga doen.

Als ik vertel aan de oude dame van 80 jaar dat ik ze gebruik voor in mijn praktijk waar ik kinderen begeleid van gescheiden ouders raken we in een mooi gesprek. 

Ze verteld me dat ze jaren geleden, in de begin jaren 70 was gescheiden. Ze hadden samen 2 kinderen van rond de 3 en 5 jaar. Na de scheiding wilde haar man hun kinderen niet meer zien.

Dit deed deze dame, die er echt nog heel goed uitzag, besluiten om zich erbij neer te leggen en het besluit van haar ex-partner te accepteren. Ze zou het vanaf toen zelf wel gaan doen. 

Daar waar ze dacht het goed te doen en er zo goed mogelijk voor haar kinderen te zijn na de scheiding vertelde ze me nu hoe zij en haar kinderen hierop terug keek. 

Achteraf kijk je natuurlijk een koe in zijn kont, maar het is wel een situatie die bij andere scheidingen, misschien net even in een andere vorm of situatie, vaak genoeg voorkomt.  

Een van haar kinderen is teleurgesteld dat haar moeder zich niet meer ingespannen had om het contact tussen vader en kinderen te stimuleren. Tot op de dag van vandaag heeft ze er last van dat ze geen band met haar vader heeft kunnen opbouwen. 

Ik zie dat ze ook teleurgesteld is in hoe het gelopen is. En toch probeert ze het positief te bekijken. Ze heeft gedaan wat zij dacht dat goed was op dat moment. 

Inmiddels is er veel meer aandacht voor scheidingen en mag het een gespreksonderwerp zijn. Wat niet zo vanzelfsprekend is is dat een kind van gescheiden ouders zijn of haar beide ouders kan blijven zien. 

En wat er nu ook niet anders is, is dat dit een zeer negatief effect heeft op het kind. En niet alleen tijdens of net na de scheiding maar ook als een kind zelf volwassen is. 

Ik zeg altijd tegen mijn man: “je maakt ze samen en je doet het samen”. Je kan niet zomaar een kind op de wereld toveren. daar heb je toch echt een man en een vrouw voor nodig. Dat is niet zomaar! Een kind heeft beide ouders nodig om zich verder te kunnen ontwikkelen en de wereld te verkennen. 

Hoe is het contact van jullie kind met beide ouders? Zou je hier wel tips in kunnen gebruiken? Stuur mij gerust een mail.