Een van onze missers binnen ons samengestelde gezin was dat wij op dezelfde voet als ieder ander gezin ons eigen gezin wilde laten draaien. Ik had echt geen kaas gegeten van hoe een samengesteld gezin in elkaar stak. Laat ik zeggen dat ik ervan uit was gegaan dat het niet anders zou zijn dan bij een “normaal” gezin. 

Ik had helemaal niet stil gestaan bij het feit dat zijn kind een verlies moest verwerken. Laat staan dat ik er vooraf écht bewust bij had stil gestaan had welke invloed een scheiding heeft op zijn kind als het gaat over liefde en geliefd voelen. “Natuurlijk houd papa van jou! Waarom zou hij niet van je houden? Papa’s en mama’s houden altijd van hun kinderen”, toch?

BANG! Dit is echt een hele grote denkfout geweest! 

Een denkfout in de zin van: Weten dat iemand van je houd en voelen dat iemand van je houd. Het zijn voor mij twee verschillende dingen.

Weten dat iemand van je houd gaat voor mij over de kennis daarvan. Ik weet bijvoorbeeld dat mijn man van me houd. Maar door zijn omhelzing of knuffels voel ik ook dat hij van me houd. Voelen is in mijn ogen daarom een beleving en maakt indruk. Het gaat over emotie. 

Waar ik geen bewust besef van had was dat kinderen door de scheiding hebben ervaren dat liefde voorbij kan gaan. Hun papa en mama gaan uit elkaar omdat ze elkaar niet meer lief vinden of ze niet meer van elkaar houden. Als de liefde tussen papa en mama zomaar weg kan gaan…. Kan de liefde voor mij, als kind, ook zomaar verdwijnen. Een gedachten die een “stil leven” zal gaan leiden in het hoofd van je kind.  

Een “stil leven” omdat een kind niet altijd kan vertellen of uitleggen hoe hij zich voelt.

Ze ervaren heel veel emoties, veranderingen en onzekerheid. Maar hoe vertel je nu, aan je ouders die druk met hun zelf bezig zijn, hoe jij je voelt? En hoe geef je woorden aan die gevoelens zodat er begrepen wordt wat je bedoelt. Niet alleen de situatie maakt dat voor kinderen moeilijk maar ook hun ontwikkeling is hier nog niet altijd aan toe. 

Wat ik me dan weer bedenk of eigenlijk visualiseer is: Wat nou als ik in scheiding zou zitten, waar kinderen bij betrokken zijn, en mijn kind komt naar mij toe om zijn angst uit te spreken. Dat hij bijvoorbeeld bang is dat ik, als zijn mama, niet meer van hem zou houden. Als je mij dan vraagt wat er dan als eerste in mij opkomt om te zeggen? Ik zou er direct uitflappen: “Tuurlijk hou ik van je, doe niet zo raar”. En ik ga weer verder met mijn drukke bezigheden die “scheiding” wordt genoemd.  

Niet het besef hebbende dat een kind dan op z’n moment uitgepraat is. Hij zal niet weten hoe hij het onveilige gevoel, zijn angst en onzekerheid onder woorden moet brengen. Ze zullen dit soort momenten ook steeds minder vaak aangrijpen. De pogingen die ze doen om uitleg te geven over hoe hun de scheiding ervaren worden, onbedoeld, niet belangrijk genoeg gevonden op dat moment. 

Wees daarom zuinig met de momenten dat hij bij je aanklopt en neem de tijd voor hem om met je kind in gesprek te gaan.

Zonder verwachtingen! En ervan uitgaande dat het misschien niet altijd lukt of niet in een keer lukt de dingen onder woorden te brengen die hem zo bezighouden. Door de tijd te nemen en er ook serieus aandacht aan te geven zal je kind naar je toe blijven komen om zijn gevoelens met je te delen. 

Uit de praktijk blijkt ook vaak dat de kinderen er ook veel tijd voor nodig hebben. Er gebeurt voor hun ontzettend veel, ze willen vooral in het begin een steun zijn voor hun ouders waardoor ze hun eigen gevoelens opzij zetten. Hun emoties komen daardoor later los, als papa en mama weer gesetteld zijn. De tijd nemen maar zeker ook geven is hierin heel waardevol. Simpel maar zo belangrijk.  

Een van de dingen waar we achteraf gezien niet voldoende bij stil gestaan hadden was dat de 1:1 tijd met (in ons geval) vader en kind van grote waarde was en is. De invloed die het heeft op je kind als het gaat over weten dat iemand van je houd of het ook kunnen voelen dat papa van je houd is hierin essentieel. 

Het geeft je kind een gevoel van: 

• Hou vast;
• Papa is er nog voor mij; 
• Ik ben ook belangrijk; 
• Ik hoor er ook bij; 
• Papa ziet mij ook staan; 
• Het draait niet alleen om haar (nieuwe partner);
• En je werkt aan een sterke en betrouwbare band met elkaar. Iets waar beide in de toekomst heel veel aan zullen hebben; 
• Ook geeft het je kind een gevoel van geborgenheid en veiligheid en vertrouwen. 

Allemaal mooie gevoelens. Gevoelens die je kind laten voelen dat hij bijzonder en belangrijk voor jou als ouder is.

De tijd die je met je kind 1:1 doorbrengt hoeft niet eens zo heel veel te zijn. Met misschien maar 15 minuten per dag verricht je al wonderen! Het gaat er om dat je kind voelt, ziet en ervaart dat je hem ook ziet staan, dat hij er toe doet en dat hij erbij hoort. Ook al is hij er niet altijd fysiek bij in het gezin. 

En hele grootte uitjes hoeven het ook niet te zijn. Afhankelijk van de leeftijd kun je samen een

• spelletje doen, 
• een boek lezen, 
• een wandeling maken, 
• een potje voetballen, 
• samen koken/bakken, 
• knutselen, 
• samen een puzzel maken. 

Juist die kleine dingen en intieme momenten maken het samen zijn zo bijzonder en waardevol.

Natuurlijk zijn de spontane momenten het mooist. Maar binnen een nieuwe gezin is het voor iedereen erg wennen aan hun nieuwe plek. Het is daarom misschien handig om in het begin een vast moment te plannen, Juist in een samengesteld gezin is 1:1 tijd met je kind echt van groot belang. Er zijn al zoveel agenda’s waar rekening mee gehouden moet worden dat dit soort dingen er snel bij inschieten. Als stiefouder kan je hier een ondersteuning in zijn door je partner te steunen en hem de ruimte te geven deze tijd met zijn kind ook te nemen. 

Nu heb ik het alleen nog maar over de dingen samen doen. Maar onderschat ook zeker niet de waarde van oprechte uitingen van liefde naar je kind. Even een spontane knuffel, de woorden :”ik hou van jou” of “ik ben trots op je” of gewoon even een arm om je kind heenslaan. Het zijn de kleine dingen die eigenlijk geen tijd kosten maar die je kind wel doen voelen dat hij belangrijk voor je is en blijft. Maar het allerbelangrijkste: Je kind zal voelen dat de liefde van zijn ouders voor hem altijd zal blijven.

Ik gun elk nieuw gezin een liefde en gelukkige toekomst in harmonie.